Grensverleggend Anton Moons

Wij woonden tot 1971 langs deze snelweg op Bloemendaalseweg 26. Mijn vader was boer en bezat twaalf hectare land met twintig koeien, vijftig varkens, wat kippen en een paard. Naar de huidige maatstaven van bedrijfsgrootte was mijn vader een ‘keuterboer’. Wij hebben dat toen zeker niet zo ervaren.

Van die twaalf hectare land werd in 1960 nog eens twee hectare ‘opgeëist’ om de A12 te verbreden. Toch was er een goede boterham te verdienen voor het gezin met vijftien kinderen. Op zaterdag bezorgde bakker Van Ardenne dertien broden.

In 1972 is de boerderij onteigend door de gemeente Gouda om woningbouw te kunnen realiseren voor haar inwoners. Het hele gebied is toen opgespoten met zand uit de surfplas. Mijn ouders verhuisden naar een huis in de nieuwe wijk die naar hun polder werd genoemd.

Gelukkig zijn de meeste boerderijen langs de Bloemendaalseweg op het laatste moment voor afbraak gespaard, wat het landelijk karakter eer aandoet. Uiteraard hebben ze een andere bestemming gekregen zoals atelier, zorgboerderij en kinderboerderij. Onze boerderij is nu de manege.

Sinds 2000 richt de gemeente haar vizier op uitbreiding richting Moordrecht. Zo kan de wijk Westergouwe ontwikkeld worden met maar liefst vierduizend woningen. Of dit verstandig is op het laagste punt van Nederland zal de toekomst uitwijzen. Hiermee zijn de grenzen aan de groei van Gouda bereikt.