Gouds Film Festival Drees Brunt

Toen hij overleed kreeg ik een doos vol films van familie en van een in de loop van de tijd veranderd Oudewater, mijn woonplaats. Ik werd lid van Toverlint, de Goudse vereniging voor mensen die met film bezig zijn. Eerst om uit te zoeken wat ik met die films van Oom Piet kon doen. Gaandeweg raakte ik meer betrokken en momenteel ben ik voorzitter van de club.

Ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van Toverlint in 2018 hebben we het Gouds Film Festival opgezet. De ambities groeiden in de jaren daarna en er is een aparte festivalorganisatie ontstaan waar ook Cultuurhuis Garenspinnerij en het Filmhuis aan meedoen. Als festivalorganisator leer ik volop nieuwe mensen kennen die met andere genres of op andere manieren met film bezig zijn. We streven naar een jaarlijks filmfestival dat Gouds is, maar ook een landelijke uitstraling heeft.

De inzendingen zijn gemaakt door liefhebbers. Die term gebruik ik liever dan ‘amateur’ want daar kleeft ‘amateuristisch’ aan en dat zijn de films zeker niet. Ik hou van het filmen. Of je nou familiefilms, documentaires of speelfilms maakt, je vertelt altijd een verhaal. Dat doe je met film liefst vooral in beelden, zonder al te veel woorden. Ook ik heb dit jaar een speelfilm ingestuurd naar het Gouds filmfestival.

Raar om te zien hoe ik nu ouder ben dan mijn eigen ouders in die filmpjes van Oom Piet. Je maakt een sprong in de tijd. Mijn vader van 93 jaar figureert wel eens in mijn films. Die oude ondertussen gedigitaliseerde films waarin mijn vader als jonge man te zien is, komen dan goed van pas om als flashback te verwerken.