Gouda in 2051 Lucas, Marcus en Nilda

Ik kom met de fiets beneden. Daar zie ik een hypermoderne vuilnisbak en een raar mens. Hij heeft rare, paarse ogen. En wat zie ik nou... Een man die op mij lijkt, maar dan dertig jaar ouder, lijkt het wel. De man is aan het praten met iemand, alleen ik zie niks. Ik vraag aan hem:
‘Met wie ben je aan het praten, als ik vragen mag?’
En de man zegt:
‘Hallo, jongeman, ik ben met mijn kantoor aan het praten.’
Maar ik zie helemaal geen telefoon, en de man zegt:
‘Hahaha, een telefoon! Wie heeft dat nu nog? Iedereen heeft nu gewoon een chipje in zijn hoofd.’ ‘Echt?’ vraag ik verbaasd.
‘Ja echt,’ zegt de man, ‘Wie ben jij eigenlijk?’
‘Ik ben Lucas Ernst,’ zeg ik.
De man zegt: ‘Ik ook!’
Ik kijk hem verbaasd aan en zeg:
‘Ik kom uit het verleden.’
En de man zegt:
‘Oh. Wil je weten wat voor werk ik doe?
‘Ja!’ zeg ik.
‘Ik ben een game developer.’
‘Wow!’
Nou Lucas, ik moet weer gaan’, zegt de man, ‘Tot straks, misschien.’
Ik loop door de stad. Wow, wat is het hier mooi. Zou ik kijken of ik ergens in een ritje in een helikopter kan maken? Dan kan ik de stad van boven zien.
‘Hallo meneer, mag ik wat vragen? Weet u misschien waar ik een ritje kan maken in een helikopter?’
‘Ja hoor,’ zegt de meneer en wijst naar boven, ‘Daar is het, helemaal bovenop dat gebouw.’
Ik bedank hem en ren naar het gebouw.
De meneer van de helikopter zegt:
‘Je bent de tienduizendste klant, je mag gratis mee!’
‘Wow, dank je wel!’ zeg ik. Ik stap in en kijk naar beneden. Wat cool! Na 15 minuten is de tocht voorbij. Ik ben op een ander gebouw en ik zie de fiets weer. De helm zegt: ‘Kom, stap op nou.’
Ik stap op en ik ben in mijn bed. Was het allemaal een droom...?

Ik zie mijn moeder en ze heeft opeens grijze haren. Ze heeft ook hele rare kleding aan. Opeens zoeft er een soort zwevende auto voorbij. Ik hoor allemaal gekke geluiden van mysterieuze apparaten. Ik merk snel dat ik in 2051 ben. Ik fiets gewoon door en zie dat de huizen veel hoger zijn. Ik stop want er is een super hoge flat. Nee wacht eens even… Dat is een wolkenkrabber! Ik ga naar binnen en zie een zwembad, een sauna en ook een racebaan! Ik ga naar de bovenste verdieping.
Iemand zegt: ‘Huh, jij bent mij.’
Ik zeg: ‘Dat kan want ik ben door de tijd gereisd.’
En ik vraag aan mezelf:
‘Wat doe ik voor werk?’
Mijn grote Ik zeg: ‘
Wij zijn profvoetballer.’
Ik ben echt super verbaasd. De volgende dag kijk ik naar de voetbalwedstrijd van mijn grote Ik. Hij wint met 6-2 en ik ben super blij. Maar ik moet weer naar 2021, dus ik zwaai mijn grote Ik uit en stap op de fiets. De heuvel is weg, dus ik ga naar een andere grote heuvel. Daar roetsj ik vanaf. Gelukt: ik ben weer terug in 2021!

OMG, ik zie een gouden vliegtuig! Er staat een meneer bij en die zegt:
‘Dit vliegtuig is heel speciaal.’
En ik vraag terug:
‘Waarom is het zo speciaal?’
Die meneer zegt:
‘Zou je een ritje willen maken? Met het gouden vliegtuig?’
‘Waarom?’ vraag ik.
En die meneer zegt:
‘Omdat je dan kan kijken in 2051. Dus wat is je keuze?’
En ik denk: tja, je kan nooit een ritje maken in 2051. Dus doe ik de riem om en stap in het vliegtuig. Ik haal even diep adem. Ik druk niet te lang op het gaspedaal. En ik vlieg weg. Zoef!
Wow, ik zie allemaal vliegende auto's! Maar ze kunnen ook rijden. En ik zie allemaal oude mensen. Mijn moeder ziet er heel anders uit, ze is zo oud dat ik haar bijna niet kan herkennen. Er staat nu een boerderij waar eerst onze school stond. En ons schoolplein is nu een supermarkt. Mijn vrienden zijn ook hartstikke oud. En mijn vader ook. Het is zo anders!
Er beginnen tranen langs mijn wangen te druppelen, en ik roep:
‘Ik wil naar huis!’
Ik keer om en ik druk op het gaspedaal. Ik ga de helling weer op. Wow, dat is best zwaar. Maar het is gelukt. En ik kijk en ik ben weer in de juiste tijd.
‘YES!’ roep ik, en ik ren naar mijn moeder. En we leefden nog lang en gelukkig.