#495
Dexter Gordon en Johnny Griffin in de polder Hans Sanders
Dit verhaal is geplaatst in de categorie personen & verenigingen.
Alle categorieën“Breng ‘Tros Sesjun’ eens een keer naar Gouda!” Met een radio-omroep als partner kan zelfs een jongeren sociëteit als ‘So What’ zich wel eens een topconcert permitteren. Maandelijks speelden er in de jaren tachtig al nationale jazz grootheden, die door de zogeheten Bim-subsidie betaalbaar waren, maar internationale sterren waren financieel onhaalbaar. Programma Commissielid Ruud Spetter kreeg dat als conservatoriumstudent en muzikant toch voor elkaar via Dick de Winter, chef lichte muziek van de Tros. En zowaar, op donderdag 18 maart 1982 was het zover, het optreden van jazz grootheden tenorsaxofonist Dexter Gordon, met een ritmesectie bestaande uit Kirk Ligtsey (piano), David Eubanks (bas) en Eddie Gladen (drums). Gast was collega tenorsaxofonist Johnny Griffin.
Zelf was ik er zijdelings bij betrokken. Toen ik in een stampvol ‘So What arriveerde, draaide de ritmesectie al warm. Collega Frank van de Pavoord wenkte me bij de artiestenkamer. Binnen bevond zich een grote man, gebukt bezig om met een bundeltje opgerolde dollarbiljetten wat wit poeder op te snuiven. Nadat dit geregeld was stond ik voor een gedistingeerde reus van bijna twee meter, die me een grote warme hand gaf, “Nice to meet you”. Die stem zal ik nooit vergeten, zo laag en zo loom, maar o zo vriendelijk en o zo aangeschoten. Het was Dexter Gordon himself, die dus niet voor niets de bijnaam Long Tall Dexter had. Hij was net binnen, na eerder naar de Goudse binnenstad getogen te zijn, waar hij in ‘De Zalm’ de nodige whisky’s geconsumeerd had. Frank had hem daar net op tijd opgeduikeld, want Dexter stond er om bekend dat zijn drank- en drugsgebruik bij te laat ingrijpen een optreden in de weg zou staan.
De tragische clown
Uiteindelijk was de uitzending daar en kondigde Cees Schrama voor Tros Sesjun het live radio-optreden aan. Dexter bleek nog steeds in een goede bui en had met een onvast “Guten abend, Damen und Herren” gelijk de lachers op zijn hand. Willem Bruring schreef in het Rotterdams Nieuwsblad: “Zijn van nature al luie speelwijze begint steeds vertragender te werken en meer dan de tragische clown spelen deed Gordon eigenlijk niet.”
Tennismaatjes
Het publiek vermaakte zich echter uitstekend en in dat publiek ontdekte ik een onderwijzer die ik kende van mijn vorige voetbalclub. Op mijn vraag ”Wat doe jij hier?” was het antwoord “Ik kom naar m’n oude tennismaatje kijken”. Ik zag het al voor me, Johnny Griffin, bijnaam The Little Giant, in korte broek, in de polder bij Stolwijk op de tennisbaan tegen die lange onderwijzer. Surrealistisch.
Een Oscar genomineerde
Dexter was in 1986 als Dale Turner de hoofdpersoon in de film “Round Midnight” van Bertrand Tavernier, een film waarin Dexter eigenlijk zichzelf speelde, een door drank en drugs aan lagerwal geraakte jazzmusicus in Parijs. Het leverde hem zowaar een Oscarnominatie op. Zo had ik niet alleen een jazz wereldster een hand gegeven, maar tegelijk ook een Oscar genomineerde! Verder ben ik nooit meer gekomen.
Dit verhaal verscheen eerder in de rubriek ‘Achterwaarts’ van opiniekrant Argus.