Floris V en de antenne van klei Stadsdoedelaar

Op een woensdag middag na school liepen mijn grote broer Willem en ik, zo'n 9 en 7 jaar oud, op de Kleine Johannes de trap af naar het souterrain. Er was in huis weer wat spannends gebeurd met de de tv en daarom liep er een elektricien te rommelen in het souterrain. Ons souterrain was de tv-, speel- en knutselkamer met allerlei gereedschap, klei, verf en hout - een geweldige plek dus voor twee avontuurlijke jonge jongens. Mijn broer en ik hadden het weekend daarvoor met papier-maché al flink huisgehouden en moesten het eigenlijk nog opruimen. Tot onze enorme opwinding en blijdschap lag daar een antenne, waarschijnlijk achtergelaten door de elektricien. En ja een antenne stond voor ons gelijk aan TV en TV stond gelijk aan Floris in die tijd.

Mijn broer en ik voelden ons net Sindala, want als de buis aan ging dan was daar altijd Floris en zo klein en avontuurlijk als we waren op die leeftijd gingen Willem en ik aan de slag. Van klei hebben we een stekker geboetseerd en die aan de draadjes van de antenne vastgemaakt, op de gok een los draadje van de antenne naar de tv verbonden en vastgezet op geheel eigenwijze aan het achterpaneel van de tv. Ik hield de antenne vast en Willem stopte huppetee onze zelfgemaakte antenne met stekker in het stopcontact.

Binnen enkele seconden hoorden wij een enorme knal en een piep. En wat stonk het. We waren ons een rotje geschrokken en onze handen hadden brandplekken. Alles deed ons zeer en wat nog veel vervelender was - geen eens Floris? Natuurlijk vielen er een paar dikke tranen om ons helaas mislukte experiment. Onze moeder kwam gelijk in lichte paniek naar beneden gerend, terwijl ze wel vaker wat met met onze experimenten te stellen had gehad. Maar van deze klap schrok ze zich rot, al helemaal toen ze ons daar zag staan; twee beteuterde en zich een hoedje geschrokken kinderen die er gelukkig met wat pijnlijke en verbrande plekken er nog goed van afkwamen.

Voor straf mochten mijn broer en ik de volgende aflevering van Floris niet zien. Dat was natuurlijk traumatisch en in onze ogen natuurlijk geheel onterecht, niet eerlijk, gemeen en wat niet meer. We waren ons immers niet bewust dat we iets fout hadden gedaan. Gelukkig was de elektricien of tv monteur zo aardig en heeft de doorgebrande zekering van de TV ook maar gelijk gerepareerd.

Ik heb alle afleveringen alsnog gezien en als kind kon ik heerlijk dagdromen over die riddertijd. Als ik de naam Floris of Floris V hoor dan denk ik met een grote glimlach aan die dag dat ik samen met mijn broer Willem op de Kleine Johannes een antenne van klei heb proberen te maken. Het jaar daarop was ik als page verkleed en liep met het hele gezin mee in de optocht/intocht van Floris tijdens Gouda700 en zag ik mijn held in levende lijve en realiseerde me wat Floris V voor Gouda heeft betekend.