Familiemens Diana Kalmeijer

Ik wipte graag bij oma aan en speelde onder de tafel. Oma zette dan mijn driewieler binnen, maar mijn moeder wist al gauw dat ik bij oma zat.

Mijn moeder had zeven zussen en een broer. Oma zorgde voor een grote pan soep en een borrel en wij zorgden voor een hoop vertier. We hielden ervan om typetjes na te doen of te zingen met elkaar. Bijzonder is dat oma nooit iemand heeft voorgetrokken, we waren allemaal even belangrijk voor haar. Ze werd uiteindelijk de oudste bewoonster van Gouda en zelfs van het Groene Hart. Heel bijzonder, op het laatst hebben wij als kleinkinderen ook bij haar gewaakt.

Mijn opa was erg goed in typetjes nadoen. Dat zit echt in familie: mijn nicht kan het ook supergoed. Met alle neven en nichten hebben we een familie-app waarin we ons zo nu en dan even laten horen. We hopen elkaar gauw te zien als het weer kan.

Ik ben zelf ook een workshop theater gaan doen, net als mijn jongste zoon, we spelen samen bij Mirakel. Door corona ben ik nu even gestopt, voor de kinderen gaat het gelukkig wel door. Mijn jongste is gek op scouting en toneel, samen hebben we gefigureerd in de film Apenstreken en hij ook nog in de film over Michiel de Ruyter. Een hele belevenis!

Onze oudste heeft hier niets mee; hij speelt voetbal en drum, maar komt wel kijken bij de optredens en wij bij die van hem. Ik vind het belangrijk dat we omkijken naar elkaar. En dat ze doen, wat ze graag doen.

Mijn man zit op biljarten bij Concordia op de Westhaven. Mijn opa kwam daar vroeger ook graag. Ik heb mijn opa nooit gekend, maar dit maakt het wel extra speciaal. Net als dat zowel mijn man als mijn opa vanuit Rotterdam naar Gouda zijn gekomen.

Zo is alles weer met elkaar verbonden.