Emotie in sieraden Laura van der Kleijn

Toen ik bijna klaar was met die laatste opleiding, bleek ‘t Grendeltje te huur te zijn. Ik was er al eens een dagje op snuffelstage geweest bij de goudsmid die er zat. Ik vond het pand met die zichtbare balken in het plafond mooi. Juist zo’n oud beroep als goudsmid uitoefenen in een oud pand, dat paste helemaal. Dus ben ik er vijf jaar geleden begonnen met mijn bedrijf Laurora.

De inspiratie voor mijn werk haal ik uit de natuur. Niet dat mijn werk altijd duidelijk herkenbare bladeren of bloemen bevat. Mijn meesterstuk, dat in de winkel te zien is, bestaat uit een serie vereenvoudigde vormen die gebaseerd zijn op het menselijk lichaam. Aan de achterkant glad zodat het goed draagbaar is. Aan de voorkant gebogen zodat het, als je er vanaf de zijkant tegenaan kijkt, haast een grasveld is met wuivende sprieten.

Mensen laten vaak iets maken voor een bepaalde gebeurtenis of als tastbare herinnering. Ik maak het ontwerp altijd samen met mijn klanten. Door samen te kijken naar voorbeelden kun je al zoveel leren van wat een klant wil en welk verhaal er achter een opdracht zit. We kijken eerst naar alle mogelijkheden en dan ga ik helpen om de keuzes te maken. Omdat we het samen ontwerpen weet degene die het laat maken precies waar het sieraad voor staat, zowel in de structuren, vormen, kleuren en materialen. Voor een buitenstaander is dat dan niet duidelijk, maar de drager weet precies wat alles betekent. Zo heb ik bijvoorbeeld twee verschillende trouwringen gemaakt. De ene partner hield van strak, de ander juist niet. Dus heb ik twee verschillende ringen gemaakt, waar echter ook een verbinding was: in de strakke ring was een stukje organische vorm en in de organische ring een stukje strak. Zo hoort het toch bij elkaar. Net als zo’n echtpaar zelf: twee verschillende mensen die een verband aangaan. Ik zeg dan ook altijd: “Ik verkoop emotie.”

Ik vind het ook gewoon leuk als mensen even binnen komen kijken. Dan hoeft er niet meteen wat gekocht te worden. Vaak zijn het mensen die iets met kunst hebben of collega-edelsmeden. Of mensen die gewoon nieuwsgierig zijn naar wat ik aan het doen ben. Ik ben geen mens voor in een grote stad. De sfeer is hier toch wat dorps en juist daarom voelde ik me meteen thuis. Veel ondernemers aan de Tiendeweg wonen boven hun winkel. In Gouda kent men elkaar en zijn mensen bij elkaar betrokken. Mede daarom heb ik wellicht de pandemie overleefd: klanten bleven me opdrachten geven, juist om me te steunen. Groepen toeristen worden steevast naar de kaaswinkel tegenover ’t Grendeltje geleid. Dan wordt mijn gevel ook op de foto gezet en zo sta ik op menig toeristenfoto: achter de ramen bezig mijn sieraden te maken.