Een nieuwe start in Goverwelle Reny van der Berg

De school van onze dochter Sanne was een barak met toen nog maar tien leerlingen. Bas, onze oudste, ging naar de Merajaschool (voor speciaal onderwijs), later Park en Dijk genoemd. Fijn dat dit er allemaal was in Gouda. Bas had het er goed naar zijn zin en had alle kansen om zich te ontwikkelen, zoals stages lopen in de horeca en bij een bakkerij.

Ik werd hulpmoeder op Park en Dijk en merkte dat het me lag. Toen Myrthe, onze jongste, ook naar school ging, ben ik de Pabo gaan doen op de Driestar en ben ik zelf les gaan geven op Park en Dijk. Ik was inmiddels 35 jaar en het was een drukke, maar leerzame tijd. Het lag me goed om de ontwikkeling van de leerlingen volgen en het beste bij hen naar boven halen. Helaas veranderde het onderwijssysteem, het werd veel individueler. Ik had er geen plezier meer in. Ik haalde wel veel vreugde en plezier uit al het vrijwilligerswerk voor de kerk en voor Gemiva. Ik kookte voor De Klup.

Mijn zoon Bas had mijn zorg ook meer nodig. Hij kon niet meteen werk vinden na school en ik zocht hard mee naar een fijne plek voor hem. Het was een schot in de roos toen Stichting Abrona een hotel ging openen in Oudewater. Hij mocht er gaan werken en was er vanaf de opening, met Youp van t Hek. Zo fijn om hem daar op zijn plek te zien! Hij vond er zelfs zijn grote liefde. Ze gingen zelfstandig wonen en uiteindelijk zelfs trouwen.

Ik deed nog steeds mijn vrijwilligerswerk en had ook de mantelzorg voor mijn 94-jarige moeder. Ze komt uit Java en was 21 jaar toen ze naar Nederland kwam. Al die tijd heeft ze in Den-Haag gewoond. Daar was ze heel actief. Toen ze al haar vriendinnen overleefde, heb ik gevraagd of ze in Gouda kwam wonen. Dat wilde ze eerst niet, maar nu heeft ze het in Goverwelle ook erg naar haar zin. We hebben veel meegemaakt met elkaar. Onze zoon Bas werd ziek en had veel zorg nodig. Ook mijn man werd ziek dus die kon niet helpen met de zorg voor onze zoon. We waren allemaal erg gesteld op Bas en het was een groot verdriet voor iedereen toen hij stierf. Mijn moeder had ook echt een bijzondere band met hem; ze begrepen elkaar. De familieband is heel sterk, we slaan ons er met elkaar doorheen en ons geloof helpt ons hierin.

Ik vind het heel bijzonder dat we nu hier samenkomen in het Govertje. Ik ben er met heel veel plezier gastvrouw en steun mijn dochter Sanne waar het kan met de organisatie. Mijn man doet veel klusjes en maakt ook graag een praatje. Het geeft ons echt een positief gevoel. Ook mijn moeder heeft hier weer veel fijne nieuwe mensen leren kennen en komt gezellig naar de koffieochtenden. Ik ben trots op mijn moeder. Ze heeft hier, zonder haar familie, haar draai gevonden met haar twee kinderen. Ze heeft veel verhalen over haar leven en zou er een boek over kunnen schrijven. Toen onze dochter Myrthe onlangs bevallen was, kwam ze met haar rollator langs om een lekker hapje te brengen. Zo ver mag ze van mij eigenlijk niet meer lopen. Maar ja, stilzitten is niets voor ons. Wat lekkers maken voor anderen en het fijn hebben met elkaar is wel een rode draad in ons leven.

Ik hoop dat we dat nog heel lang kunnen doen.