Een koe redden Tine Lutgendorff

Vanuit mijn huis aan het Zoutmanplein keek ik vroeger uit op het gebouw van de melkfabriek aan de Karnemelksloot. Nadat de fabriek uit het pand trok, hebben er diverse andere winkels in gezeten. In de winter van 2003/2004 is het gebouw helemaal afgebroken om plaats te maken voor een woonlocatie van Gemiva.

Het was koud en ik heb de slopers een paar keer warme soep aangeboden. Ik had een leuk contact met hen opgebouwd. Ze kwamen me halen als er iets bijzonders te zien was, zodat ik dat kon fotograferen.

Op een vrijdagmiddag kwamen ze weer naar me toe; ze hadden achter een dun wandje een tegeltableau van een koe gevonden. Kennelijk was ooit al geprobeerd dat af te bikken, want de tegels eromheen waren flink beschadigd en van het tableau zelf ontbrak linksboven een hoekje. Misschien ging dat niet vlot genoeg en is er daarom een dun wandje voor geplaatst door iemand van een van de latere winkels in het pand. Daarna wist niemand meer dat die koe daar zat.

De maandag erop zou het hele gebouw tegen de vlakte gaan. Ik moest dus snel zijn, het was al half vier. Ik ben meteen rond gaan bellen. Conservator Hans Vogels van het museum kwam kijken en zijn conclusie was: geen museale kwaliteit. Maar wij allemaal, slopers, conservator en ik, vonden het zonde als het tableau zou worden kapotgeslagen. Er werd contact gelegd met woningstichting Ter Gouw (nu Mozaïek Wonen), opdrachtgever van de sloop. Die maandag hebben de slopers eerst een dik stuk muur uitgezaagd waar het tableau op vastzat en het op een kruiwagen gelegd. Zo is de koe op tijd gered.

Op de plaats van de melkfabriek is een woonlocatie met appartementen voor mensen met een beperking gebouwd. Het tegeltableau is gerestaureerd en ingemetseld in een muur op de binnenplaats van het wooncomplex. De koe is weer terug op zijn plek.