Een familie in het teken van de bal Ton van Wieringen

Piet Prevo leidde de verhuizing van de Bodegraafsestraatweg naar de Sportlaan. Hun volle neven Piet de Gruyl en Leo Hofstede kwamen wel bij ONA terecht. “Sport zit in ons bloed”, zegt Ab. “Het sprak vanzelf dat we met vader meegingen naar GSV. Pa overleed in 1981 aan een hartinfarct. Op het GSV-veld.”

Ab kwam na de junioren meteen in de hoofdmacht van GSV dat promoveerde naar de hoogste (eerste) klasse. In dit elftal trok de veelscorende tandem Piet de Jong – Cees Brem de meeste aandacht. “Onder leiding van trainer Hegemans speelden we tegen sterke teams als UVS, Gouda, Xerxes en De Musschen”, herinnert Ab zich. “Het ontbrak ons niet aan conditie en mentaliteit, maar we moesten de eerste klasse na één seizoen verlaten.” Tot zijn 36^e bleef Ab als linksback deel uitmaken van GSV’s keurkorps.

Renke Prevo draafde al heel jong op in het eerste van GSV. De gemakkelijk scorende aanvaller speelde proefwedstrijden voor FC Utrecht en Feyenoord, maar ging door bemiddeling van doelman Ton Thie in 1981 naar FC Den Haag. “Het was een enorme overgang van de vierde klasse naar de hoogste profafdeling”, zegt Renke. “Een keiharde wereld. Ik scoorde drie keer in de eredivisie en was vooral productief in het tweede. Alle grote stadions heb ik van binnen gezien. Ik speelde tegen Johan Cruijff en Pim Doesburg. Mede door de ziekte van Pfeiffer was het betaalde avontuur al na twee jaar verleden tijd.” Terug bij GSV werd Renke verenigd met zijn twaalf jaar oudere broer Ab.

Nanne droeg veelvuldig het oranjeshirt als handballer. Op zijn 14^e meldde hij zich aan bij Vires et Celeritas, omdat veel jongens en meisjes uit zijn buurt dit ook deden. Nanne wilde wat anders dan voetbal. Bert Bouwer die dichtbij woonde in de Schaepmanstraat, dacht er net zo over. Via hem kwam Prevo bij het Haagse Hermes terecht. “Bert, die later als (bonds)coach successen vierde en eerder als international, vroeg me of ik meer uit mijn sport wilde halen”, legt Nanne uit. “Dat wilde ik wel en dus vertrok ik naar Den Haag.” Hij kwam 23 keer uit in Jong Oranje en 48 maal in het ‘grote’ Oranje. Binnen het gezin Prevo draaide toen alles om de handbalinternational. “Vonden wij niet erg”, aldus Renke. “We waren juist trots op hem en zaten zo vaak als mogelijk op de tribune. Thuis heerste er een perfect sportklimaat.” Het jeugd-WK in Zweden maakte hij mee, evenals het WK voor senioren in Frankrijk. “Na een polsbreuk herwon ik mijn oude niveau. Op het WK-kwalificatietoernooi in Bulgarije speelde ik de wedstrijden van mijn leven.” Na acht seizoenen Hermes en een jaar Hellas (ook in Den Haag) keerde Nanne Prevo terug naar Vires, waar hij tot zijn 38^e speelde.

De broers bleven de sport trouw. Ab werd trainer bij SV Gouda-zaterdag en later jeugdvoorzitter van SV Gouda.