Een Brabander thuis in Gouda Yvonne Balvers

Toen ik pakweg 30 jaar geleden in Gouda kwam wonen was de keuze voor de stad gebaseerd op de ligging: diverse grote steden op korte reisafstand, een schouwburg, een bioscoop, volop horeca en winkels. Lang was Gouda voor mij niet meer dan dat. Maar daar is sinds kort verandering in gekomen.

Ik ben opgegroeid in Brabant. Nadat mijn ouders enkele jaren geleden overleden, realiseerde ik me dat ik daar niet meer thuishoorde. Mijn kinderen zijn in Gouda geboren, ik heb hier vriendschappen opgedaan en ik verwacht dat ik hier niet meer wegga. Ik besloot actief te proberen dat gevoel van thuis van Brabant naar Gouda over te brengen. Met een cursus Goudologie leerde ik de stad beter kennen. Als ik nu door de stad loop weet ik wat er zich heeft afgespeeld, waarom de stad zo in elkaar zit, waarom bepaalde straten zo heten en wat er zich ooit heeft afgespeeld.

Al die kloosters waarvan nu nog resten overeind staan verbinden me met het katholieke zuiden. Daar ga ik me nog eens nader in verdiepen. Het stadhuis is geïmporteerd uit België, de beroemde Goudse pijpen waren als idee binnengebracht door Engelse soldaten die hier zijn blijven plakken. Ik kom uit Brabant, en met vrijwilligerswerk in onder andere het comité van Open Monumentendag draag ook ik een klein beetje bij aan de stad, met mijn nieuw verworven kennis. Het ging mij bij die cursus Goudologie echter niet alleen om de kennis over Gouda zelf. Het leverde me een gevoel: ik voel me als Goudoloog nu meer thuis in Gouda.