Een boek vol tips Mimoun Talbi

De titel is: ‘Sport en spelactiviteiten boekje Achterwillens / Oosterwei’. Ik heb het helemaal zelf geschreven in het Nederlands, daardoor zit het ook vol grammaticafouten. Maar die wilde ik er ook in laten, het is mijn originele verhaal. Ik heb het ook zelf gedrukt. Veel schrijvers laten hun verhaal corrigeren. Maar dan is het jouw boek niet meer.

Ik wil graag mijn verhaal overbrengen aan de generatie die komt, ik wil ze laten zien dat het belangrijk is om wat te doen in de maatschappij. Doe wat, blijf niet thuis. Ik wil een voorbeeld zijn voor andere mensen. Ik ben blij dat ik mijn boekje kan uitdelen. Iedereen vind het leuk, ook de burgemeester. Ik zei wel dat hij niet op de spelfouten moet letten, maar op de inhoud, maar die begrijpt hij zeker.

Ik was zestien jaar toen ik naar Nederland kwam en ging gelijk aan het werk. Eerst bij de vleesfabriek, bij grondwerk en – nadat ik een tijdje zonder werk zat – bij de Sterrenborgh, wat nu Promen heet. Daarna kon ik gaan werken in het jongerenwerk in Oost. Daar ben ik opgegroeid en ik woon nu in Achterwillens. Ik heb een zwak voor deze wijken.

Toen ik veertig was, ben ik pas begonnen aan mijn opleiding sport- en spelbegeleider en later de opleiding randgroepjongeren in Rotterdam en zelfs nog de scheidsrechtersopleiding van de KNVB. Ik kies graag voor korte opleidingen van een jaar. Ik ben echt een man van de praktijk, maar ontwikkel mij wel graag.

Ik ben nu 61 en heb zeven kinderen. De oudste is 33 en de jongste negen. Ik ben ook al opa. Mijn kinderen zijn heel actief, werken en leren, ze doen ook mee met de activiteiten. Ze helpen graag, ook al zijn ze natuurlijk druk. In mijn groep in het buurthuis zijn veel ouders die helpen met activiteiten. Dat is ook wat ik graag wil: dat de ouders betrokken zijn bij hun activiteiten. Je moet ergens beginnen. Als je hoort dat jouw kind graag wil voetballen, dan laat je het kind meedoen en de ouders ook.

Je hebt verschillende kinderen, maar ze hebben aandacht nodig. Vooral op de leeftijd van zes tot negen jaar. We sporten en spelen veel. We gingen ook tekeningen maken om een nieuwe speeltuin te ontwerpen; die huidige speeltuin is echt heel oud. Hoe willen wij dat de speeltuin eruit gaat zien? Ik ben ermee naar de gemeente gestapt. Ze doen weinig, maar ik ga door tot we een nieuwe speeltuin hebben. Ouders gaan ook samen tekenen met hun kinderen, en soms komen er ook Nederlandse ouders met hun kinderen, dat vind ik helemaal fijn. We organiseren het voor iedereen.

Vroeger deed ik veel met de pubers, dat was echt mijn doelgroep. De jongeren die blijven hangen in de wijken, hoe bereik je die? Het was mooi werk. Heel af en toe organiseer ik nog wel een groot toernooi voor ze. Ik vind het geen moeilijke doelgroep. Eigenlijk gemakkelijker dan die kleintjes, daarbij moet je steeds opletten. Straks vallen ze in de sloot of lopen ze weg … Bij de jongeren geef je ze ook zelf wat verantwoordingen. Ze zijn blij dat je het voor ze organiseert.

Het zou mooi zijn als ze straks weer iets voor anderen organiseren, als ze volwassen zijn geworden. Goed voorbeeld doet volgen, en anders is er altijd mijn boek vol tips …