De Van Beverninghlaan over 100 jaar Sjaak de Keijzer

Denkend aan de Van Beverninghlaan
zie ik statige herenhuizen
in licht en schaduw staan,
rijen zwart en witte ranke berken
als sierlijke pluimen langs de laan.
Hoe zal het de laan de komende 100 jaar vergaan.

Zou Marsman dit hebben gedicht als hij de Van Beverninghlaan rond het jaar 2003 had gekend?

In 2103 vormen onze laan en de daarnaast gelegen Van Bergen IJzendoornplas nog steeds een unieke locatie. Een oase van rust, vlakbij het stadscentrum. In de afgelopen 100 jaar is er veel veranderd. Het gebied rond de Winterdijk, dat vroeger bekend stond als het 'Rode Dorp', en ook de omgeving van het NS-station doen in niets meer herinneren aan een eeuw geleden. Waar ooit aan de Kattensingel het kaaspakhuis ‘De Blaauwe Haan’ stond, staan nu luxe torenflats en kijken bewoners uit over de historische binnenstad.

Door de stijging van de temperatuur en overvloedige regenval is het waterpeil wel met 80 cm gestegen. Het oorspronkelijke park is veranderd in een grote plas. Alle huizen aan onze laan, jugendstil (bouwjaar 1905), zijn op glasvezelpalen gezet, omhooggekrikt en gerestaureerd. De huizen liggen nu aan het water. De trottoirs zijn vervangen door steigers. Natte voeten zullen we niet krijgen. Op de daken zijn daktuinen aangelegd. De ruimte die onder de huizen is ontstaan, wordt gebruikt als kweekvijver voor meervallen. Vorige week is er een visrestaurant geopend. Al het vervoer gaat over het water. De boodschappen zijn vandaag bezorgd door de besteldienst, een parlevinker. Vanochtend ben ik nog met mijn elektrische waterscooter naar de binnenstad geweest. De garages in de laan worden gebruikt als botenhuizen. Het openbaar vervoer gaat via een lightrail, die je supersnel naar allerlei bestemmingen brengt. Het NS-station is vlakbij.

Deze week vieren we het tweede eeuwfeest van onze laan met een groot waterfeest in de Van Bergen IJzendoornplas. Er wordt een barbecue gehouden, er vinden muziekopvoeringen plaats op een dekschuit en er is een botanische excursie. De steigers zijn in de avonduren versierd met lichtgevende UVO-objecten van een in onze straat wonende kunstenaar. Op de oude foto uit 2003, genomen door een fotograaf die in het park woonde (Geri van Ittersum), zien we dat het park er nog was. De spiegeling van de gevels in het water leverde destijds al een feeëriek plaatje op. De auto’s van toen zijn de bootjes van nu. En ook nu weer is er een opstelwedstrijd met als onderwerp 'De van Beverninghlaan over 100 jaar'.