De Speelwinkel, een tweede huis voor de Raambuurt Sarie Donk

In de Speelwinkel wordt samen gelachen en gehuild, maar ook met elkaar hard gewerkt om allerlei activiteiten te organiseren, die van de bewoners zelf uitgaan. Alles kan, alles mag, als je maar rekening met elkaar en de buurt houdt. Iedereen is gelijk, of je nu de vuilniszakken wekelijks buiten zet of een hotemetoot bent, er zijn geen rangen of standen.

Sarie Donk is ‘de moeder van de Speelwinkel’. In 1978 woont Sarie met haar jonge kinderen aan De Raam. De gezinshereniging begint van de grond te komen. Steeds meer Marokkaanse mannen laten hun vrouw en kinderen overkomen. In de Raambuurt komt Sarie hun vrouwen tegen. Zij weten heg noch steg in Gouda en Sarie zou Sarie niet zijn als zij hun niet de helpende hand zou toesteken. Zo ontstaat de eerste kinderopvang bij haar aan huis.
Als het zomervakantie is, organiseert zij een kindervakantieweek voor kinderen die niet op vakantie gaan. Helaas plenst het de hele week van de regen. Sarie stapt naar de toenmalige burgemeester Van Hofwegen toe met het verzoek, om een leegstaand pand op de hoek Drapiersteeg / Raam te mogen gebruiken. Een pand zonder water en verwarming. Daarmee wordt ingestemd en daar vinden gedurende tweeëneenhalf jaar alle activiteiten plaats.

Aan De Raam komt een gemeentelijk pand vrij, waar de afdeling Stadsvernieuwing in heeft gezeten. De initiatiefgroep Raam, die inmiddels is opgericht, vraagt de gemeente om dat pand te mogen gebruiken voor hun activiteiten. De gemeente is terughoudend. Bij de behandeling van de begroting in 1982 wordt een motie ingediend door vier raadsleden: Jellie Gorter (PvdA), Kees Vellekoop (PSP) (beiden helaas overleden), Jan de Lange (PPR) en Els Scholten (D66). Het zag er die avond naar uit dat de motie verworpen zou worden. De initiatiefgroep droop teleurgesteld af. Maar de volgende ochtend stond Ruud Witte van dagblad Rijn en Gouwe met een bosje bloemen op de stoep: “Gefeliciteerd, de Initiatiefgroep heeft een eigen pand!” De motie was laat in de avond toch aangenomen! Vreugde alom. Met veel inzet en steun van wethouder Financiën Ron Harms is er daarna door vele buurtbewoners geklust om van het pand een buurthuis te maken.

Tot op de dag van vandaag is De Speelwinkel een huiskamer voor buurtbewoners. Het pand wordt intensief gebruikt. In het weekend komt bijvoorbeeld een groepje jongeren in het pand bij elkaar. Zij hebben hun eigen regels gemaakt: niet blowen, niet drinken, geen agressie. Zij corrigeren elkaar. Elke activiteit kan in de Speelwinkel georganiseerd worden: voor jong en oud, man en vrouw, arm of rijk, blank of gekleurd, het maakt niet uit! Vele vrijwilligers houden de Speelwinkel draaiende. Sommigen zijn begin jaren 80 bij peuterspeelzaal Dribbel gekomen en zijn nu vrijwilliger. Bewoners, die geen doel in hun leven zien, fleuren op als vrijwilliger in de Speelwinkel. Sinds 1978 moet de Speelwinkel vechten voor zijn bestaansrecht. Hun werkwijze past niet in de wereld van regeltjes, beleidsplannen en evaluaties. In de Speelwinkel steekt men de handen uit de mouwen en dat gaat al 44 jaren goed. Hulde voor Sarie Donk, ‘de moeder van de Speelwinkel’.