De museumhaven Tineke Prins

Oude schepen brachten graan aan wal, wat in de molen gemalen werd en daarna weer als meel op een prachtige oude vrachtwagen vervoerd. Zo mooi hoe vroegere tijden weer tot leven kwamen. Ik was het hele weekend helemaal in mijn element en Jan-Pieter Jansen die er ook aan 't helpen was zag dat ik geïnteresseerd was in schepen. En ja, zo vertelde hij over zijn plannen om een binnenhavenmuseum te creëren op de plek bij van de Bogen en de Turfsingel. Net als de oude haven in Rotterdam. Hij vroeg of ik mee wilde helpen en zo vormde zich een enthousiaste groep mensen en is er een paar jaar keihard gewerkt. We waren echt aan het pionieren.

Alles moest geregeld worden, we wilde een nieuwe scheepswerf en kade, we hadden natuurlijk geld nodig en vergunningen. Er moesten palen worden geslagen en iedereen mee zien te krijgen. Hoe kregen we Gemeente Gouda zover dat ze in zouden zien dat de bruggen weer open moesten en Gouda een binnenhaven nodig had. Gouda zat potdicht!

Nu was Jan-Pieter iemand die door zou gaan tot de laatste snik, hij had een enorme power en enthousiasme. Koos Persoon wilde wel helpen met zijn schip De Westlander. Met dit lage schip wilden ze naar de kamer van Koophandel varen die toen op de Oosthaven was. Ze wisten dat de burgemeester daar een bijeenkomst over Monumentendag had. Daar moesten we dus zijn aandacht zien te krijgen! Het was een hele operatie. Een Westlander is een laag schip maar toch kregen ze het schip niet onder de Pottersbrug door, wat toen een vaste brug was. ‘Nou, dan haal ik de overloop ’de rand er wel af!’ om lager te komen liggen. Maar toen lukte het dus nog niet. Maar Koos gaf niet op! Uiteindelijk lagen er allemaal zware banden, tegels en mensen in het schip om zwaarder te maken en lager te laten liggen en kon het er precies onder door! Het was hartstikke benauwd hoorde ik later ...

Zo voeren ze naar de Oosthaven en trokken ze de mast op en hesen het zeil en maakte een hoop kabaal. Dit trok natuurlijk de aandacht. Hoe was het mogelijk dat het schip hier was gekomen! We werden uitgenodigd om binnen te komen en zo was het begin gemaakt voor de vernieuwing van de museumhaven.
De volgende actie deden we voor kaarsjesavond. We wilde graag de aandacht van de pers en de gemeente en zo hebben we een tweemast klipper uit Rotterdam laten varen en bij de Kleiwegbrug neer gelegd. ondanks dat er al vorst was en het water bijna te dik was om doorheen te komen. We zijn de hele nacht bezig geweest om heel groot de naam Binnenhavenmuseum Gouda op de huik te schilderen en over het giek te hangen. Het zag er prachtig uit en was mooi met lichtjes verlicht. De pers en de burgemeester kwamen aan boord en aan aandacht was geen gebrek en zo konden we aan de slag. Dit was weer een mooie mijlpaal.

Voor een museumhaven heb je veel nodig, er zouden schepen komen te liggen met hun gezinnen. Er moesten palen, bolders en steigers komen en de schepen hebben stroom en water nodig. Om in een museumhaven te mogen mogen liggen moeten schepen van monumentale waarde zijn hiervoor worden ze eerst geschouwd. Nu zie je dan ook een prachtige verzameling schepen in de museumhaven liggen waar we allemaal blij mee zijn en veel wordt georganiseerd.

Bij een museumhaven hoort natuurlijk ook een schipperscafé, hiervoor wilden we graag het voormalig schipperswachtlokaal gebruiken waar op dat moment iemand anti-kraak woonde. De gemeenste bood ons deze voor een gulden aan als wij deze zouden restaureren. Samen met de technische school gingen we aan de slag en is er hard gewerkt om het allemaal weer in de originele staat terug te brengen. Het werd een prachtig schipperscafé met een heerlijke warme kachel waar we graag samen kwamen.

Het schipperscafé is het tegenwoordig het bekende IJsselhuis. Waar de schippers nog één keer in de maand hun vertrouwde schippersavond hebben. In de kleine raampjes van het IJsselhuis zie je nu nog sponsors vermeld staan die me nog doen terug denken aan de pioniersfase van de museumhaven.