De laatste kuiper van Gouda Gerrie van Leeuwen

Aan de Groeneweg 79 staat de enige stadsboerderij van Gouda, in de volksmond ook wel ‘het kuipershuisje’ genoemd. Ik heb daar met veel plezier een groot deel van mijn kinderjaren doorgebracht. De laatste kuipers van Gouda waren mijn opa en mijn vader. Mijn opa was een klein, dik mannetje. Ik zie hem nog staan met die eeuwige pijp in zijn mond en de pet ondeugend op zijn hoofd. Aan zijn guitige hoofd zag je, dat hij altijd in was voor een grapje.

Mijn opa was altijd in voor een praatje met de boeren op de markt, waar ze op donderdagmorgen stonden met handgemaakte kuipen en varkenstroggen en natuurlijk ook wastobbes, kaaskuipen en wijnvaten. De markt werd altijd gehouden rondom het prachtige stadhuis, later op de veemarkt achter de Agnietenkapel. Het was een feest om na schooltijd te luisteren en kijken hoe de waren onder handenklap werd aangeprezen en verkocht. De ritjes met de vrachtauto naar de slachthuizen en boeren waren helemaal het einde. Het was bikkelhard werken voor weinig verdiensten. Iedereen moest in die tijd de eindjes aan elkaar knopen. Vanaf het moment dat de kuipen ook machinaal gemaakt werden, ging het steeds slechter met de kuiperij van mijn opa. De kuipen werden zo goedkoop dat de dure handenarbeid al gauw zijn klanten kwijtraakte.