De IJsselhof, een laatste rustplaats voor alle Gouwenaars Els Scholten-Quispel

Ik herinner mij nog goed dat we met het college om de tafel zaten om de portefeuilles te verdelen. Eenieder mocht een onderwerp kiezen dat hij of zij graag wilde besturen. Ik koos het Monumentenbeleid naast Stadsvernieuwing, Stadsbeheer, Openbare werken, Wijkaanpak en Woonwagenzaken. Collega Wim Hommels van de PvdA vroeg mij of ik wilde proberen om een crematorium te realiseren. Hij besefte dat het een lastige opgave was omdat er veel inwoners waren met principiële bezwaren tegen cremeren. Het college was er vanaf 1991 al mee bezig.

Al snel na mijn aantreden verdiepte ik mij in de bouw van een crematorium. In Gouda waren toen ongeveer 650 sterfgevallen en 250 begrafenissen per jaar. Een aantal begrafenissen vond buiten Gouda plaats, maar zo’n 40% van de overledenen werd buiten Gouda gecremeerd. De getallen spraken duidelijke taal: er was behoefte aan een crematorium. Het meest praktische leek het om een grote doos te bouwen ergens in Gouda met alle voorzieningen erin. Ik voelde daar weinig voor, want er is maar één IJsselhof voor alle Gouwenaars van alle gezindten. Het crematorium moest op de IJsselhof komen, op een wijze dat alle Gouwenaars er in alle eerbied hun geliefde kunnen begraven of cremeren. Er ontstond een plan: aan de bestaande aula met de glas-in-loodramen kwam een aanbouw. De glas-in-loodramen die in de aula moesten wijken, kwamen terug in de aanbouw. Aan de IJsselzijde kwam een condoleanceruimte. Voor de aanleg van een terras tot aan de Hollandse IJssel was helaas geen budget.

De vraag was, waar het crematorium op de IJsselhof moest komen. Naast de aula of ergens anders? Toen de afdelingsdirecteur en ik een keer bij de deur van de oude aula stonden te prakkiseren over de beste plaats, keken we de bomenlaan in. Een prachtige laan die wegloopt in een bocht. Ik zag in gedachten een rouwstoet, die na de bocht aan het oog onttrokken werd. Ik wist het…. aan het einde van de bomenlaan moest het crematorium komen.

Op 30 mei 1997 ging de eerste paal voor het crematorium de grond in en op 28 maart 1998 werd het crematorium geopend. Een Gouwenaar kan voor het begraven van zijn geliefde nu gebruik maken van de aula en de condoleanceruimte. Wie zijn geliefde wil laten cremeren kan er eveneens terecht. Je kunt kiezen om met familie en vrienden de kist te begeleiden tot aan of zelfs in het crematorium. Je kunt ook afscheid nemen in de aula. De IJsselhof is zo een laatste rustplaats voor alle Gouwenaars.