De burcht van Gouda Cees van der Starre

Op verzoek van de stadsecoloog ben ik naar de bever op zoek gegaan in het gebied langs het spoor richting Den Haag en Alphen. De natuur is hier enigszins vergelijkbaar met hoe het er in de begintijd van Gouda uitzag: moeras, zompig, sloten. Gaten die je niet ziet vol zuigend blubber. Letterlijk levensgevaarlijk.

Stap voor stap, met behulp van een lange stok, touwen en andere spullen ben ik het terrein gaan verkennen. En ik heb zijn woonplaats, de burcht, gevonden! Onder een hele grote struik die deels boven het water hangt. De burcht is pakweg negen meter lang en 1.80 meter hoog en helemaal gebouwd van in elkaar gevlochten takken en modder. De ingang zit onder de waterlijn. Vandaaruit graaft de bever diverse kamers waarin hij leeft en overdag slaapt.

Een bever verlaat het ouderlijk nest als hij een jaar of twee oud is. Het beest moet nu dus ongeveer vijftien jaar zijn en dat is oud voor een bever. Een bever verandert zijn omgeving. Ik kon een tijd niet meer in de buurt van de burcht komen omdat hij de waterlopen had verlegd. In 2020 heb ik even gedacht dat hij was gestorven. Maar onderweg met de fiets langs het spoor op de Burgemeester Jamessingel zag ik een wilg scheef staan. Ik ben tussen het riet op onderzoek gegaan. Er dreven afgeknaagde boomstammen in de sloot. De bever was er nog! Hij heeft een nieuw stuk aan zijn burcht gebouwd.

Het blijft gissen waarom de bever zich hier heeft gevestigd en waarom hij zijn burcht nu heeft uitgebreid. Ik heb hem zelf nog nooit gezien. Al een paar jaar probeer ik de bever te filmen. Maar hij is slim, kennelijk ruikt hij waar ik geweest ben om de camera neer te zetten. Tot nu toe heb ik slechts een kort stukje film waarop de bever is te zien. Maar ik blijf het proberen.