De bom Corry van Blokland Mobach

In 1939 verhuisden we naar een nieuwbouwhuis, halverwege de Joubertstraat. Ik was toen 10 jaar, oudste van vijf kinderen. Onze rij huizen stond aan wat toen de grens van de stad was, met vrij uitzicht over de weilanden. We konden de stoomtrein helemaal richting Woerden zien rijden.

De oorlog bestond voor ons in 1940 uit as en stukjes verbrand papier in onze tuin na het bombardement van Rotterdam en later Duitse tanks die voor ons huis langsreden.

In de nacht van 13 juni 1941 viel de bom op een aantal huizen in de Krugerlaan schuin achter ons huis. Ons huis werd doorgeblazen. De ruiten en dakpannen waren stuk.

Ons huis was onbewoonbaar. We zijn ‘s nachts naar een familie gebracht in de buurt. Daarna hebben mijn jongere zusje en ik bij een oom en tante in Utrecht gelogeerd. In die tijd is het huis gerepareerd en na een paar maanden konden we weer terug naar ons huis.

Mijn latere man, Rokus, woonde aan de overkant van de Krugerlaan. Ook hun huis is doorgeblazen en had veel schade. Rokus sliep die nacht met een broer in een bed. Een scherf van de bom vonden ze later in het matras waarop ze gelegen hadden.

Ieder jaar met oudjaar heb ik erg last van het vuurwerk. Met elke knal herbeleef ik de bom die me mijn leven lang is bijgebleven.