#560
De auto van Sinterklaas Ronald van Rossum
Dit verhaal is geplaatst in de categorie kunst, cultuur & onderwijs.
Alle categorieënAls klein jochie uit de Korte Akkeren zat ik op de katholieke Sint Franciscusschool aan de Gerard Leeustraat.
Oorspronkelijk was het een meisjesschool waar ook mijn zus op zat. In mijn tijd was het een gemengde school. Ik zat in de laatste lichting. Er waren (heel fanatiek) drie katholieke scholen gebouwd, eerst een voor jongens en een andere voor meisjes. Nu, zo dicht bij elkaar, zou de onze gaan sluiten. Waar nu de ONA-bar en -kleedkamers zijn, was onze school. Ik heb er heerlijke jaren gehad met heel aardig en ook grappig personeel. Op de Franciscus leerde je ook humor. Docenten waren onder andere hoofdmeester Heimeriks, later opgevolgd door Wil Feskens, Els van Meerten, mevrouw van Willigen, Erik van Straaten en Thea Pompe-Van Esch die haar dalmatiër Saba meenam naar school.
Roomse blijheid
Vlakbij was de Sacramentskerk met zes Franciscanen, paters die in het klooster in de Tollensstraat woonden. Ze kwamen vaak bij ons op school en wij in de kerk. In die kerk deden we onze eerste Heilige Communie en we gingen er uiteraard naar de mis op zondagochtend waar de imposante broeder-koster om kwartjes collecteerde voor de kaarsen in de kerk. Pater Rozenstraten was onze favoriet, een grote rijzige man. Hij begon zijn preek altijd luidkeels vanaf de preekstoel met: ‘Dierbare christenen. Daar ging je eens goed voor zitten. Wij, de leerlingen van de Franciscus, noemden hem de snoepjespater, omdat hij altijd zuurtjes en snoepjes aan iedereen uitdeelde. Ik denk dat veel mensen uit de wijk hem zich nog wel zullen herinneren.
Deukje
We keken vanuit onze klas uit op de Sacramentskerk en op de ochtend dat Sinterklaas zou komen zagen we ineens een klein lichtblauw koekblik, zo’n Fiatje, voor de kerk stoppen. En ja hoor, daar kwam Sinterklaas de kerk uit lopen en wilde instappen. Maar om in dat piepkleine autootje te kunnen stappen, moest eerst de mijter en baard af en zo zagen we voor onze ogen dat Sinterklaas een hulpsint was: onze snoepjespater! Daarna kwam hij alsnog op school alle klassen langs en uiteraard was het uit te leggen, maar ons geloof had natuurlijk wel een deukje opgelopen!
Het zou maar 150 meter lopen zijn geweest, maar deze actie met de Fiat zouden we nooit meer vergeten. En pater Rozenstraten ook niet. Die man was zo leuk, We hebben een aantal jaren geleden nog een reünie gehad, daar was een grote opkomst met veel van de leerkrachten, ook de onlangs overleden Wil Feskens, prachtmens. Een goede school en een solide basis voor een grote groep Gouwenaars! Nog steeds komen de oud-klasgenoten elkaar tegen in de stad.