#34

Dat nooit meer! Sjaak de Keijzer

Gouderakse dijk mtime20190710160028focalnone

Dit verhaal is geplaatst in de categorie historie & archeologie, landschap & natuur.

Alle categorieën

Het is 1953 in de vroege ochtend van zondag 1 februari. Ik woonde toen in de St. Jozephstraat ...

Een noordwester storm raast over ons land; windkracht 12 en springtij. Het water in de Hollandse IJssel is bij Gouda tot grote hoogte gestuwd. Aan de Gouderaksedijk ter hoogte van de Asfaltcentrale staat om 6.00 uur het water 3.80 m boven NAP. Dat is bijna 6 m boven het maaiveld van de achter de dijk gelegen polder de Krimpenerwaard.

Toen ik de avond daarvoor ging slapen stond het water al hoog aan de dijk. Ik was mij nergens van bewust en vond het alleen maar spannend. Maar mijn vriend Dirk woonde aan de Gouderaksedijk. Hij lag al te slapen op de zolder van hun huisje toen hij omstreeks 1.00 uur gewekt werd. De familie moest evacueren. Het werd daar te gevaarlijk. Het water liep bij elke golf al over de dijk.

'Zondvloed'

Dat water kalfde de binnenzijde van de dijk snel af. Bij de woning verdween die ochtend ongeveer één derde van de dijk. Op de foto, genomen op de dijk voor het woonhuis van Dirk, zien we het resultaat dat veel mensen zich nog kunnen herinneren. Had de storm enkele uren langer geduurd, dan was de ‘zondvloed’ in de Krimpenerwaard een feit geweest. Eén dag later stonden grote delen van Zeeland en de Zuid-Hollandse eilanden onder water.

Deltaplan

In de periode daarna werd het ‘Deltaplan’ uitgevoerd. Dit mocht nooit meer gebeuren. We mogen er nu van uitgaan dat een dergelijke ramp één keer in de 10.000 (?) jaar kan plaatsvinden. Maar als wij dat veiligheidsniveau niet goed bijhouden, is de verwachting dat we over ca. 10 jaar weer op het niveau van 1952 zijn aanbeland. Zeespiegelstijging, bodemdaling en klimaatverandering zijn daaraan debet. Gelukkig wordt nu het ‘Deltaprogramma’ uitgevoerd, als we daar tenminste niet op gaan bezuinigen.