Dat is dierenliefde! Bram Talman

Mijn eerste kat leeft niet meer. Ook de opvolger, aangereikt door een kennis, is ondertussen overleden. Die kat was meegelift op een containerschip uit Saoedi Arabië. De kapitein was er niet blij mee, maar gelukkig is hij niet overboord gezet. Ik heb nu een kat uit Rusland, overgenomen van familie. Enkele jaren geleden kwam er bij het gehuurde vakantieappartementje in Griekenland een broodmagere zwerfkat aanlopen die zich in de badkamer nestelde. Ik heb kunnen regelen dat ik die kat in een tasje onder de vliegtuigstoel mee mocht nemen naar huis.

In het begin van de coronapandemie, ik werkte thuis, kwam er regelmatig een zwarte kat aanlopen in mijn tuin in Korte Akkeren. Samen met Stichting Zwerfkat heb ik hem gevangen. Hij bleek niet gechipt te zijn en het Goudse asiel kon hem nergens plaatsen. Hij was waarschijnlijk in het wild geboren en opgegroeid. Zo’n wilde kat wordt dan gecastreerd of gesteriliseerd en vervolgens weer losgelaten.

Na dit avontuur kwam de kat nog steeds in mijn tuin. Ik voorzag problemen in de winter. Via een andere stichting kreeg ik twee grote piepschuimen bakken aangeleverd, ooit in gebruik bij de vishandel. Die zijn schoongemaakt en van twee exemplaren is een soort iglo geknutseld, met een ingang. Binnenin is wat stro en zaagsel gelegd en zo kon mijn tuinkat – beschermd tegen kou, wind en regen – in mijn tuin de winter overleven. Ik werk nog steeds thuis. We weten inmiddels van elkaar: als hij op de buitentafel springt en naar binnen kijkt, krijgt wat hij wat te eten van me. Heel af en toe komt hij even naar binnen. Maar het is en blijft een wilde kat.

Dit jaar is mijn vader overleden. Hij had in Portugal drie katten. Ieder van de drie kinderen heeft er eentje meegenomen. Ik woon nu in huis met drie katten: uit Rusland, Griekenland en Portugal. Daarnaast een Goudse kat in de tuin. Dat is dierenliefde, geloof ik. Maar meer wil ik er echt, echt niet!