Bommen en een blindganger Adrie Hofstede

Als kind maakte ik de oorlog mee, in een stad waar bommen vielen en soldaten alom aanwezig waren. Maar een beetje oorlogskind draait zijn hand niet om voor een bombardementje of twee …

Wist je dat er op het Zoutmanplein een schuilkelder was? Er zijn maar weinig mensen die dat weten. En die schuilkelder werd goed gebruikt, want Gouda werd vaak genoeg gebombardeerd.

Op een maandagochtend tegen het einde van de oorlog, het zal in 1944 geweest zijn, zagen we weer vliegtuigen boven de stad. Ik stond er met mijn oudere broer voor ons huis naar te kijken. Er vielen bommen, maar ik was net een maand of vier bij mijn zus in Nijmegen geweest. Daar waren constant bombardementen, dus ik was het wel gewend.

Op een gegeven moment zagen we twee bommen gaan. Eén viel vlakbij en ontplofte in de poort achter de melkfabriek, bij de Lange van Wijngaardenstraat. Achter die fabriek stond de plateelfabriek van Montagne. Wij woonden daar een paar huizen naast. Die klap was zo hard! In de Lange van Wijngaardenlaan sprongen alle ruiten, en ook bij ons op de Karnemelksloot was de vernieling groot. We vonden de glasscherven zelfs terug in de pan met rode kool die mijn moeder op het fornuis had gezet!

Maar het verhaal gaat verder: in de jaren na de oorlog werd er in de wijk gebouwd. Toen ik langs de bouwplaats kwam en zag dat er geheid werd, ben ik naar de voorman gegaan. Ik zei tegen hem: “Weet je dat daar een blindganger kan liggen, een bom uit de oorlog?” “Ah, snotneus, wat weet jij er nou van”, gaf hij terug. Ik reageerde: “Ik heb hem zelf zien vallen. Het is dat mijn broer buiten de stad woont, anders zou ik hem erbij halen.” In plaats van mijn broer kwam er een buurman uit de Lange Van Wijngaardenstraat bij. Hij had die bommen destijds ook zien vallen. “Die jongen heb gelijk,” zei hij, “Er vielen twee bommen, maar er is er maar één ontploft.” De aannemer heeft toen de Explosieven Opruimingsdienst maar gewaarschuwd, en die blindganger, die lág er hoor!