Mijn favoriete Goudse boom Lia van Rijen

Bijvoorbeeld de seizoenen, dat de winter anders is dan de zomer, de herfst anders dan de lente. En met beleven bedoel ik ook: dat er verschillende kleuren en vormen zijn. Ook is het voor mij fijn om het weer te ervaren. Waait het? Is het heel warm? En dan is het prettig als de dingen veranderen, langzaam veranderen, voor de oplettende kijker op te merken. Dus in mijn stad wil ik graag dingen kunnen beleven die veranderen met de seizoenen, met het weer en vanuit zichzelf.

Mijn lievelingsbomen zijn de groep vleugelnoten (Pterocarya) in het Van Bergen IJzendoornpark. Ze staan in het park, tegenover de volière. Als deze bomen aangeplant zijn toen het park is aangelegd, dan zijn ze nu zo’n 120 jaar oud. Het is een groep bomen, die samen een soort bos vormt. Onder deze bomen voel ik een aparte ruimte. In de winter ben ik omarmd door de grillige takken, in de zomer voel ik de koelte van de schaduw.

Eén stam staat heel scheef: daardoor kan ik er goed op zitten. Sommige takken beginnen heel laag aan de stam: daardoor kan ik er goed inklimmen. Er is veel te zien. In de lente zijn er de hangende aren met groene bloemen, in de herfst de bladeren met hun gele herfstkleur. Eén stam heeft zulke grote gaten dat je dwars door de boom heen kunt kijken; een mysterieuze binnenwereld. Op de stammen zitten grote bulten. Scheef, met knobbels en gaten: vergankelijkheid kan heel mooi zijn.

Gelukkig staan er bomen in Gouda.