Boerderij op Westergouwe Aad van den Berg

Ik stam uit een familie met hart voor de boerenstand. Mijn vader was secretaris van de plaatselijke afdeling van de Hollandse Maatschappij van Landbouw. Mijn moeder was presidente van de plattelandsvrouwen, ze ging echt met haar tijd mee. Ik werd voorzitter van de Hollandse Landbouw Jongeren.

Ik volgde het hoger agrarisch onderwijs en was net als mijn vader in hart en nieren een agrariër. Maar een perceel van twaalf hectaren was voor mij te klein; verder wilde ook niemand hem opvolgen.

In die jaren 60 was er al veel interesse voor de grond, buren streefden naar vergroting van hun bedrijf en mijn vader wilde wel verkopen en zo ging er een stuk naar de buren. Ook de gemeente Gouda bleek geïnteresseerd en kocht de resterende grond in verband met plannen voor een soort open gevangenis, zoals in Veenhuizen. Dit stuitte echter op de nodige weerstand, met name bij de gemeente Moordrecht waartoe het bedrijf qua ligging behoorde. Het zou te dicht op de bewoonde wereld zitten en voor veel problemen kunnen zorgen. Dit plan ging dus niet door, maar Gouda had toen al de grond gekocht. Dit was het begin van de plannen voor Westergouwe.

Na de gebiedsoverdracht door de gemeente Moordrecht aan Gouda werden meer boerderijen uitgekocht. Steeds meer groen zou verloren gaan. Mijn ouders konden er nog wel blijven wonen, maar helaas overleed mijn vader op zijn 63^e in 1970. Hij heeft alle veranderingen dus niet mee gekregen, misschien gelukkig maar.

Met pijn in het hart heb ik alle ontwikkelingen gevolgd. Je kunt je nu niet meer voorstellen dat dit echt een agrarisch gebied was, waar boeren voor land en dier zorgden. De Zuidplaspolder was verloren. Wat weten kinderen straks nog van de natuur?

De oplossing voor de woningnood weet ik ook niet, maar ik maak me wel heel veel zorgen om al de natuur die plaats moet maken voor beton. Groengebieden worden gepland, maar verdwijnen vaak weer voor nog meer woningbouw, zoals de ontwikkeling van het Vijfde Dorp in de Zuidplaspolder.

Ik ben blij dat ik nog goed weet hoe het vroeger was, alles wat ik heb geleerd over de natuur. Hoe we speelden in de weilanden, zorgden voor de dieren en het water gebruikten uit de Ringvaart.

Ik ben nog eenmaal terug geweest, de naam van de boerderij klopt als een bus: ‘Nooitgedacht’.