#611
Ben ik al een BG-er? Loes Vork
Dit verhaal is geplaatst in de categorie personen & verenigingen.
Alle categorieënIk ben import in Gouda. In 1993 kochten Martin en ik ons eerste huisje aan de Boelekade.
Gouda was een keuze die in mijn omgeving leidde tot opgetrokken wenkbrauwen: ‘Je volgt het nieuws, wil je daar echt wonen?’ Zes jaar later werd ons eerste kind geboren en twee jaar daarna ons tweede kind. En hoewel onze buurvrouw Mevrouw Van Waas in haar even grote woning negen kinderen had opgevoed, vonden wij het met zijn vieren een beetje krap worden. Tot ons grote geluk konden we verhuizen naar de Gravin Beatrixstraat. Precies de straat waar we in onze verkeringstijd toevallig een keer doorheen wandelden. We keken elkaar toen aan en zeiden dat we het zo’n mooie straat vonden, met de ommuurde voortuinen en jaren dertig bouwstijl. En nu mochten we daar zelf gaan wonen!
Integreren
Ik woonde dus al jaren in Gouda, maar ik kende er bijna niemand. Mijn nieuwe buurvrouw Marij nam me op sleeptouw, bijvoorbeeld met mijn kinderen en haar kleinzoon naar het zwembad. Als ze leuke tijdschriften had, gaf ze die over de schutting door aan mij. Verder was mijn sociale kring beperkt. Ik had daar geen problemen mee, want ik ben behoorlijk introvert. Maar dat ik daardoor wel degelijk wat miste, merkte ik pas toen er verandering in kwam. Ik begon namelijk als zzp’er voor mezelf te werken en ik besefte dat ik zichtbaar moest worden als ik klanten wilde krijgen.
Als kersverse ondernemer knoopte ik in mijn oren dat netwerken belangrijk was, dus ik begon met het bezoeken van de maandelijkse Open Coffees die destijds in Gouda werden verzorgd door Miranda en Ramon op de Spieringstraat. Zij hadden wél een Gouds netwerk en waren op de hoogte van allerlei andere leuke initiatieven, zoals de Bruisavonden van Gouda Bruist. Ik had daar heus wel eens over gelezen in de plaatselijke krant, maar nooit bedacht dat ik daar ook naartoe zou kunnen gaan.
Meebruisen
Opeens zag ik allemaal mensen die gave ideeën hadden en ze uitvoerden. Het gaf me energie en het hielp me om ook mijn eigen ideeën vorm te geven. Niet alleen voor mijn eigen bedrijf, maar ook op het gebied van mijn hobby’s. Het ‘lekte uit’ dat ik iets deed met oude boekpagina’s en nadat ik daarover voor het eerste vertelde tijdens Goudse Hartstocht startte ik met het geven van creatieve huiskamerworkshops in ‘boekselen’. Ook ging ik sketchcrawls organiseren in Gouda (tekenen op locatie) en startte ik samen met Bibliotheek Gouda met mijn marketing (net)werkochtenden.
Nu ben ik wel echt een Goudse geworden. Ik voel me bijna een BG’er! Ik kan niet door de stad fietsen zonder dat iemand ‘Ha Loes!’ roept. En dat voelt heel fijn. Soms ook een beetje ongemakkelijk omdat ik niet iedereen terug herken. Maar: gezien worden in je eigen omgeving en verbinding ervaren met gelijkgestemde mensen, dat is zó belangrijk voor je welzijn en gezondheid. En hoewel ik het netwerken zelf niet meer zo nodig heb, blijf ik het van harte doen om anderen met elkaar te verbinden. Daar worden we met zijn allen beter van.