Actief bij 't Govertje Sanne Vos

Nu ik zelf twee pubers heb, merk ik dat er nog steeds niet veel te doen is voor jongeren. Toen ik dus hoorde over het nieuwe buurthuis ’t Govertje, was ik gelijk enthousiast. Ik heb een eigen reclamebureau en wilde ze wel helpen met het sponsoren van flyers en posters. Ik heb een groot netwerk dat ik kon inzetten.

Voor ik het wist stond ik zelf te schilderen, samen met de wijkagent en de brandweer. Ook hield ik de social media up-to-date en onderhield ik de contacten. Ik kreeg daar zoveel energie van! Dat viel ook anderen op en zo werd ik gevraagd om in het bestuur te komen. Ik zou ze helpen met het ondersteunen van ideeën en het connecten met anderen uit mijn netwerk. Dat was alles zeiden ze … Vervolgens was ik er letterlijk een paar dagen in de week en stond ik zelf in de koffiebar om de gaten in het rooster op te vangen. Inmiddels ben ik coördinator van de grote groep vrijwilligers.

We zijn eigenlijk heel basic begonnen, dus nog zonder vooropgezet programma. Puur met het openzetten van de deuren en mensen goede koffie en een warm welkom te geven. Het belangrijkste was om te luisteren naar de bewoners, waar is nu echt behoefte aan? Zo bleek er veel behoefte aan contacten tussen jonge ouders. Ik zeg bewust ‘ouders’, want eerst was het alleen voor moeders met het ‘mama-café’, maar ook al snel bleken er ook vaders te komen op hun vaste papadag. Ook zij willen anderen ontmoeten. Hoe fijn is het als je ook nog wordt bediend door onze lieve gastvrouwen, terwijl de kids heerlijk rond kunnen spelen met het speelgoed en hun babyccino opsmikkelen. Geweldig toch!

De ouderen wisten ons snel te vinden. Elke donderdagochtend komen ze gezellig koffie drinken en vers gebak eten, gemaakt door onze vaste vrijwilligersbakgroep. Ze kletsen met elkaar en er worden nieuwe vriendschappen gesloten. Het loopt zo goed, omdat ze elkaar meenemen vanuit de verschillende flats in de buurt. De ouderen geven zelf aan waar behoefte aan is. Zo zijn er met Pasen bloemstukjes gemaakt. Eens per maand wordt er gezamenlijk gegeten. Maar koffie en een praatje is de eerste behoefte. Veel mensen voelen zich blijkbaar echt alleen.

Onze lieve vrijwilligers zijn mensen die met pensioen zijn, of die in de ziektewet lopen of mensen die het belangrijk vinden om naast hun gewone werk ook vrijwillig iets te kunnen betekenen in de maatschappij. Ze staan altijd voor ze klaar met een luisterend oor. Met al hun liefde blijven ze inspelen op de behoefte van de bewoners, jong en oud. De bar draait nu goed; we hebben daar een flinke groep vaste vrijwilligers. Nu de bar draaiend wordt gehouden, is er voor ons – als bestuur – gelegenheid om te kijken naar activiteiten voor een bredere doelgroep. We hebben prachtige ruimten tot onze beschikking. Wat kunnen we bijvoorbeeld de jongeren bieden?

De mooie grote spiegelzaal verhuren wij dagelijks, voornamelijk aan cultureel en maatschappelijke doelgroepen. Zo zit er een dansschool voor jong en oud in en een dansschool voor alle culturen. Er worden zelfverdedigingslessen en yogalessen gegeven. Ook de brede school zit er vaak. Soms zijn er leuke workshops, zoals drum-fitness en schilderen, en worden er schoolfeesten gehouden. De zaalverhuur loopt dus goed. Ook hieraan blijkt dus behoefte in Goverwelle.

Met mijn bedrijf werk ik veel voor scholen door heel Nederland, maar zeker ook in Gouda. Ik hoor veel negatieve reacties vanuit scholen over de ‘vervelende hangjeugd’ die de schoolpleinen vies en kapot maken. Ze worden weggestuurd, en benaderd door boa’s, maar toch lost het niets op. Ik denk dan: hier moeten we wat mee kunnen als wijkcentrum. Deze jongeren moeten we positief benaderen en binnenhalen met de juiste begeleiding. Waar moeten ze anders heen? Thuis is vaak geen optie.
Kunstenaar en graffiti-artist Rasta, die ik nog van vroeger ken, wil ons vrijblijvend helpen met een mooie muurschildering. Ik geloof erin dat ‘hangjongeren’ die zelf een plek mooi en eigen mogen maken, die plek gaan waarderen en er zuinig op zijn. We willen ze graag een plaats bieden waar ze vooral zichzelf mogen laten zien en waar ze altijd welkom zijn.
We zien wel dat er al kinderen van de basisschoolleeftijd binnenkomen om een tosti te eten, bijvoorbeeld als hun ouders niet thuis zijn. Onze vrijwilligers zijn er dan voor deze kinderen en ze luisteren graag naar hun verhalen over school. Dat is toch mooi!

Het bestuur bedenkt, zoals gezegd, niet het programma. Wij willen alleen maar inspelen op de behoefte vanuit de wijk. Daarom is er bij de ingang het buurtbord, waar mensen hun ‘hulp-vraag-ideeën’ kunnen ophangen. Zo ontstaat er nog meer verbinding. Onze ervaring leert dat mensen veel kunnen mopperen en klagen en roepen, maar er verder niets mee doen. Wij spelen hier graag op in en maken dit visueel door het verhaaltje op het buurtbord te plaatsen. Daar kan iedereen op kijken en we hopen dat anderen daar iets mee gaan doen. De vrijwilligers stimuleren dit.

’t Govertje is pas kort geleden begonnen en het loopt al zo goed! We hadden natuurlijk ook pech met corona, maar toch is het al iets prachtigs aan het worden. Ik ben ontzettend druk met mijn baan en daarnaast heeft ’t Govertje veel meer van mij gevraagd dan ik me had voorgesteld, maar ik laat het niet meer los. Zelfs mijn ouders helpen mee. Mijn moeder staat achter de bar en is gastvrouw voor de grote groep vaste gasten op donderdag. Dit past haar goed. Mijn vader is er vaak voor een praatje en een klusje. Vroeger zorgden ze veel voor mijn zorgbehoevende broer, maar die is helaas is overleden. Ze halen er veel voldoening en zingeving uit om er voor de medemens te zijn. Ik heb dat van mijn ouders meegekregen en daar ben ik trots op. Ze zijn echte aanpakkers met een hart van goud, die er zonder oordeel voor de medemens zijn.

Ja, ik ben echt trots en dankbaar dat ik hiervoor gevraagd ben en dat we dit zo met elkaar doen! Er gaat nog zoveel moois gebeuren!